"Madame, jestem malarką i bardzo chciałabym, żeby pani pozowała mi do aktu"- królowa art deco, Tamara Łempicka

Słowa z tytułu usłyszała pewna młoda dziewczyna, której wizerunek na długie lata zapisał się sztuce jako „Piękna Rafaela”. Pomimo upływu czasu art deco jest nurtem wciąż aktualnym i ma wielu zwolenników. Ponieważ w tym tygodniu świętowałyśmy dzień kobiet, postanowiłam przybliżyć sylwetkę artystki art deco, która jest uważana za jedną z najważniejszych przedstawicielek tego stylu. Moi Drodzy, poznajcie Tamarę Łempicką!

Ta fascynująca kobieta urodziła się najprawdopodobniej w 1896 roku w Moskwie, a zmarła w 1980 roku w Meksyku. Jej prace do dnia dzisiejszego na aukcjach osiągają ogromne kwoty, a jej dzieła są w posiadaniu m.in. takich osobistości jak Jack Nicholson, Madonna i Barbra Streisand. Co ciekawe, jej twórczość jest tak ceniona, że kopie prac możemy znaleźć na masowo produkowanych przedmiotów codziennego użytku. Wielka artystka i skandalistka, która co rusz zaskakiwała nie tylko w sztuce. Jej życie jest pasmem wielu zaskakujących zdarzeń i decyzji, a poniżej kilka z nich.

Wkroczenie w świat sztuki

Wkroczenie w dorosłość młodej Tamary wyglądało niczym sen: wstęp na salony Petersburga, kwitnące życie towarzyskie, bale… w tym i ten, na którym poznała swojego przyszłego męża – Tadeusza Łempickiego (niestety później będzie ją bił). Ale w czym przeszkadza mąż, kiedy kobieta ma w sobie duże pożądanie, a obok tyle ciał?… Nie jest tajemnicą, że Tamara wielokrotnie oddawała swoje wdzięki, lubiła dotyk i spojrzenia ludzi, niezależnie od płci. Nieobce były jej kawiarnie i nocne kluby Paryża. Jej zamiłowanie do ludzkiego ciała znalazło odzwierciedlenie na jej późniejszych obrazach, a te zaczęły powstawać pod wpływem namowy siostry, biedy i przemocy ze strony męża. Przecież Łempiccy to jedynie niemajętni ludzie ze Wschodu, którzy układają życie na Zachodzie.

I taki był początek królowej art deco. Tak zaczęło się jej malarstwo, które wielokrotnie było krytykowane, zwłaszcza na początku jej kariery. Na jej obrazach pojawiało się wiele kobiet, prostytutek, ukazanych bardzo odważnych pozach. Nie trudno sobie wyobrazić jakie było oburzenie w pierwszej połowie ubiegłego wieku! Cytując jednego z krytyków sztuki tamtego okresu:

„Modelki Tamary de Łempickiej to kobiety nowoczesne. Nie znają hipokryzji i wstydu w kategoriach moralności burżuazyjnej. Są opalone i ogorzałe od wiatru, a ich ciała sprężyste (…)”.

Nierządnica, czy zakonnica?

Tamara Łempicka była skomplikowaną osobowością, w jednym ciele była matka, żona, artystka, rozpustnica. Jak to połączyć? Najpewniej sama malarka zadawała sobie to pytanie i niejednokrotnie walczyła z depresją. Wbrew zaleceniom lekarza, który sugerował wyjazd, Tamara udawała studentkę, potem Gretę Garbo. To nie koniec jej ekscentrycznych pomysłów. W czasie, kiedy czuła się przytłoczona pracą postanowiła zostać zakonnicą. Pojechała nawet do klasztoru! A tam… namalowała matkę przełożoną. Styl życia Tamary Łempickiej doprowadził do rozpadu jej małżeństwa i ponownego wyjścia za mąż.

Zmiany w obrazach

Zmiany w poglądach i osobowości Tamary Łempickiej są wyraźne w obrazach artystki. Po okresie odważnych i żywych obrazów, nadszedł czas wojny, która wprowadziła na płótna artystki ból i biedę. Po światowej zawierusze pochyliła się ku malowaniu abstrakcji, jednak jej późniejsza twórczość nie była tak ceniona jak to, co prezentowała przed laty. W ramach ciekawostki, zanim skończyła 28 lat, zarobiła już milion dolarów! Ponownie zwrócono na nią uwagę dopiero w latach 70. Jednak nawet teraz cenione są przede wszystkim te obrazy, które powstały w latach 20. i 30.

W dorobku Łempickiej są portrety i martwe natury, które znalazły miejsce na ścianie wielu mieszkań, ale i tak najpopularniejsze są prezentowane przez nią akty. Wśród nich wspomniany na wstępie akt „Piękna Rafaela”. Inne znane obrazy to „Cztery akty”, „Tamara w zielonym Bugatti”,”Portret Madam M.”.