„Zbyt wiele szczęścia” w książce Alice Munro.

Jedna z najbardziej porywających książek Alice Munro w bardzo krótkim czasie objęła swym zasięgiem wiele narodowości. Czytelnicy bardzo ciepło i entuzjastycznie przyjęli kolejną wybitną prozę laureatki Nagrody Nobla. Dziesięć znakomitych opowiadań autorki w „Zbyt wiele szczęścia” to nie tylko zachwycające historie o miłości, ale również dramaty codzienności opowiadające o pokorze, wypalonych marzeniach czy utraconych nadziejach.

Obecnie przez wielu nazywana „współczesnym Czechowem”, nie bez powodu przedstawiła w swej książce bogaty, ale zarówno wnikliwy obraz zmiennej i słabej natury człowieka. Opowiadania Munro przenoszą czytelnika w tajemnicze zakamarki ludzkich historii. Niektóre z nich szokują, jeszcze inne zachwycają swym prostym, ale jednocześnie precyzyjnym językiem.  Każda strona utrzymuje w napięciu, bohaterowie stale zaskakują, a życie przedstawione jest z każdej możliwej  perspektywy. W jednej z historii autorka opowiedziała o borykaniu się z wciąż powracającymi, bolesnymi wspomnieniami, które zatruwają życie i przypominają o stracie kogoś bliskiego. Na kolejnej stronie książki możemy dowiedzieć się o subtelnym zabójstwie młodych dziewczynek, które dopiero w obliczu własnej śmierci zdają sobie sprawę z popełnionego czynu. Gdzie indziej możemy napotkać obraz zdrady, nienawiści i wcielonego zła. Następnie czytamy o porzuconej kobiecie, która do końca życia nie potrafiła pogodzić się ze zdradą. Ambicja, żądza władzy. Można znaleźć tam naprawdę loterie emocji, które zdarzają się przecież w życiu każdego z nas. Czytelnik również staje się obserwatorem opowiedzianych wydarzeń i przenosi się całkowicie w miejsce akcji. Kunszt pisarski autorki sprawia, że dawno przeczytane już strony książki, na długo zapadają w pamięci.

Co jest jeszcze ważne? Przede wszystkim fakt , że autorka pomimo przedstawionych również i tych naznaczonych piętnem zła – wydarzeń, próbuje zrozumieć bohatera dramatu, a co więcej postawić się w jego sytuacji.  Nie ocenia, nie krytykuje. Alice Munro tylko przedstawia dany obraz, rysuje jego kontury dzięki przedstawieniu wszystkich możliwych przyczyn i skutków ludzkich zachowań. Bogate szczegóły dodatkowo wzbogacają treści, kreują wyobraźnie i pobudzają zmysły. Często przedstawione dramaty nakłaniają do refleksji i zadumy. Historie zwykłych, przeciętnych ludzi opowiedziane z niezwykłym talentem. To co zwyczajne, staje się pewnym odzwierciedleniem bolesnych wspomnień, które co jakiś czas powracają do naszych serc.  Gorąco polecam książkę tak wybitnie utalentowanej pisarki, szczególnie w ten zimowy czas. Gdy za oknem mróz i przenikliwe zimno – warto sięgnąć po taki utwór, który rozgrzeje na nowo nasze wnętrza. Cóż można więcej powiedzieć? Książka stanowi drzwi nie tylko do domu przypadkowo napotkanego człowieka, ale również do jego historii. Sami zdecydujcie czy warto zapukać i otworzyć te drzwi.

 Grafika pochodzi ze strony Empik.com

Komentarze

komentarze