Podmiejski na koniec świata – Katarzyna Kowalewska

Najnowsza powieść Katarzyny Kowalewskiej Podmiejski na koniec świata to pełna ciepła i fantastycznego humoru opowieść o walce lepsze jutro. Ile musimy stracić, żeby zyskać siłę do boju o siebie i swoje marzenia?

Główna bohaterka powieści Alicja, to kobieta sukcesu, która w pewnym momencie uświadamia sobie, że to, co wydawało się końcem świata, może być jego początkiem.

Człowiek do zadań specjalnych

Alicja to kobieta po trzydziestce, która przez 13 lat pobytu w stolicy sumiennie buduje swoją pozycję zawodową. Jest specjalistką od zadań specjalnych i łagodzenia najtrudniejszych konfliktów. Gdy jednak przychodzi do walki o własną przyszłość i godność, traci całą pewność siebie. Gdy szef proponuje jej nowe zadanie, staje przed niełatwą decyzją do podjęcia.

Huragan zmian i trudny start

Poukładane życie w stolicy załamuje się na jej oczach, gdy zastaje swojego partnera w niedwuznacznej sytuacji. To szok wywołany tym zdarzeniem pomaga jej podjąć decyzję, wsiąść w podmiejski i wyjechać za nowym zadaniem do Grodziska Mazowieckiego. Mała miejscowość mimo pierwszego zawodu okazuje się przyjazna, a nowo poznani znajomi to ludzie nietuzinkowi. Zadanie wyznaczone przez szefa okazuje się zagadką trudną do rozwikłania, ale Alicja nie lubi się poddawać.

Podmiejski na koniec świata urzekł mnie swoją prostotą, a jednocześnie doskonale zbudowaną historią, której zakończenie mnie zaskoczyło i ucieszyło. Rzadko zdarza mi się, żebym pochłonęła powieść  w niespełna 2 doby, a w tym przypadku tak właśnie było.

Katarzyna Kowalewska stworzyła poczet fantastycznych postaci – jednych się kocha, innych nienawidzi od pierwszego wejrzenia. Począwszy od Alicji, której perypetie śledzi się z zapartym tchem, poprzez prezesa Mikołowskiego wobec odczuwamy ogromny respekt. Kolejną wzbudzająca ciepłe uczucia osobą jest Gośka – właścicielka kawiarni, oraz jej mąż Darek, który prowadzi sklep ogrodniczy. Następczyni Ali – Roma, od razu wzbudza niechęć czytelnika, podobnie jak samozwańcza szefowa szwalni pani Krystyna. Pozostałe postaci tylko dopełniają obrazu, który pokazuje wyraźnie różnice między mieszkańcami stolicy, a mniejszego miasta.

Historia pokazana w Podmiejskim na koniec świata to urzekająca opowieść o kobiecie, która wyrwała się z niedużego miasta, ale nie potrafiła uciec od nadopiekuńczej matki i ojca. Kobiety, która mając marzenia, boi się o nie zawalczyć. Kobiety, która bez motywacyjnego kopniaka od przyjaciela uciekłaby i nie podjęła walki o swoją godność.

Wsparcie i pomoc na wagę złota

Już od pierwszych momentów powieści wiemy, że kreowana przez Alicję pewność siebie, to tylko gra pozorów. Pod płaszczykiem kobiety sukcesu, ukrywa się niepewna siebie dziewczyna, która nawet po ogromnym ciosie ze strony swojego faceta, nie potrafi wyznać matce prawdy. Z biegiem czasu, dzięki determinacji i ogromnemu wsparciu przyjaciółki, Ala ewoluuje i zaczyna dostrzegać swój potencjał i potrzebę walki o siebie.

Bardzo ciekawe w Podmiejskim na koniec świata jest także to, jak ważną rolę w życiu niektórych bohaterów odgrywają ich psy. Sąsiad Alicji Piotr i jego czarny jak noc brytan, dzięki któremu się poznają. Azor i Łajka to z kolei psy Gośki i Darka, na których cześć nazwali swoją kawiarnię. Te trzy zwierzaki podbijają serce Alicji. Dzięki swojej pomysłowości dziewczyna pomaga także Goście w ratowaniu kawiarni.

Każdemu, kto lubi ciepłe i ciekawe historie, mogę z czystym sumieniem polecić Podmiejski na koniec świata. Dzięki poznaniu Ali i jej życiowych perypetii odkrywamy, że nawet największe kłopoty i zawirowania życiowe i zawodowe, można przekuć w coś nowego. Po utracie swojego miejsca można zacząć od nowa i spełniać swoje marzenia.

Za egzemplarz do recenzji dziękujemy wydawnictwu

Komentarze

komentarze