Ekspozycja – Remigiusz Mróz

Sensacyjny i trzymający w napięciu kryminał Remigiusza Mroza otwierający serię przygód komisarza Wiktora Forsta. Co ma wspólnego ciało starego wykładowcy akademickiego na Giewoncie z antyczną monetą? Czy zbrodnia była jednorazowym występkiem? Czy w powietrzu unosi się widmo grasującego seryjnego mordercy?

Akcja rozpoczyna się od…

Pewnego poranka, kiedy to turyści podążający na Giewont zauważają ciało nagiego mężczyzny powieszonego na krzyżu. Na miejsce przybywa komisarz lokalnej policji Wiktor Forst, który nie cieszy się dobrą opinią wśród lokalnych mieszkańców i współpracowników. Przyglądając się efektowi makabrycznej zbrodni zauważa, że zabójca nie pozostawił żadnych śladów. Jednak wieloletnie doświadczenie i instynkt podpowiada Forstowi, by ten przyjrzał się uważnie. Okazało się bowiem, że zabójca pozostawił swoją wizytówkę – w gardle ofiary umieścił starą monetę – tetradrachmę. Pod Giewontem zbiera się coraz więcej gapiów oraz dziennikarzy śledczych, a każdy z nich wietrzy spisek i idealny temat do sensacji medialnej.

Niespodziewany zwrot akcji przynosi odsunięcie komisarza Forsta od sprawy, jego zawieszenie w czynnościach i ściganie przez funkcjonariuszy komendy Wojewódzkiej. Od tej chwili Wiktor orientuje się, że ktoś chce ukręcić łeb sprawie i zamieść wszystko pod dywan. Kiedy Forst orientuje się co się święci, nawiązuje współpracę z dziennikarką śledzą stacji NSI Olgą Szerbską. To właśnie z nią rusza na polowanie, by rozgryźć zagadkę i dorwać mordercę. Od tej chwili liczy się każda minuta i tutaj nie chodzi już o statystyki rozwikłanych spraw, tylko o honor, godność i sprawiedliwość.

Komendant odchrząknął, a potem usiadł z powrotem na krześle.
– Wcześniej to była sprawa wewnętrzna, Edmund.
– Tak jest.
– Teraz cechuje się wszystkim, tylko nie wewnętrznością. Rozumiesz?
– Rozumiem.
– Chyba jednak nie, więc pozwól, że rozwinę. Wcześniej chodziło o to, by ten facet nie namieszał w sprawie, która przyciągnie uwagę każdego obywatela tego zawszonego kraju. Teraz chodzi o to, by nie wykoleił nie tylko śledztwa, ale i całej policji. Wyobrażasz sobie, co będzie, jak do czegoś dotrą?
– Będziemy…
– Nastąpi PR-owa tragedia, z której się nie wygrzebiemy. Głowy polecą. Moja i twoja także.
Osica potaknął i przełknął ślinę.
– Jeśli niczego nie znajdą, katastrofa będzie niewiele mniejsza – dodał dowódca. – I jak chcesz zaradzić tej sytuacji?
– Odnajdę Forsta.
– Brawo, Edmund. Zgadza się, odnajdując pierdolonego Forsta. Jestem pełen podziwu.

Czy uda im się dotrzeć do niezbitych dowodów? Czy rozwiążą zagadkę, kiedy zmuszeni są korzystać jedynie z intuicji, przekazów medialnych i informacji pozyskanych od nieoficjalnych informatorów? I przede wszystkim jak odnaleźć mordercę, kiedy sami stali się zbiegami ściganymi przez służby? Na te pytania i wiele innych kryje się odpowiedź w pierwszej części serii zatytułowanej: Ekspozycja.

Historia rodem z przygód Roberta Langdona

Książka jest napisana stylem charakterystycznym dla Remigiusza Mroza. Obfituje fragmentami w szczegółowe opisy prostych rzeczy, a nawet czynności. Jednak nie jest to zarzut. Powieść czyta się szybko, bo fabuła i sposób jej przekazu jest napisana tak, by wciągnąć czytelnika od pierwszych stron. Akcja książki ma niesamowite tempo, jest pełna przygód, intryg, bohaterowie walczą z agentami służb bezpieczeństwa, w tym samym czasie rozwiązując historyczną zagadkę, są ścigani i więzieni. Wszystko to sprawia, że odbiorca nie ma czasu, aby się nudzić w trakcie czytania, szczególnie dzięki zastosowaniu niewybrednych żartów i uszczypliwych komentarzy. Zabawne dialogi, czasem nawet wulgaryzmy ubarwiają historię, sprawiając, że czyta się ją jeszcze lepiej.

Ekspozycja to dobrze napisany polski kryminał, pełen dynamizmu, który zapewni, szczególnie pasjonatom tego gatunku, kilka godzin emocjonującej lektury.

Komentarze

komentarze