„Mała księga mądrości według Kahlila Gibrana” – Neil Douglas – Klotz

„Mała księga mądrości według Kahlila Gibrana” Neila Douglasa – Klotza  stanowi zbiór aforyzmów i opowiadań libańskiego poety. Jakkolwiek sentencje mają swoich amatorów i zagorzałych przeciwników, treści zaskakują oryginalnością i stanowczo poruszają.

Jako dziecko dorastające w kultowych latach 90. XX wieku posiadałam kilka pamiętników i w niejednym sama utrwalałam swój dziecięco – wczesnomłodzieżowy wizerunek poprzez mądrze brzmiące wiersze i cytaty. Do dziś w sentymentalnym pudełku przechowuję zeszyty zapełnione mniej lub bardziej ambitnymi wersami.

Pojęcie „aforyzmów” posiada do dziś konotacje z banalnymi hasłami umieszczanymi niemalże na wszystkim. Kartki okolicznościowe, koszulki, kubki, jakakolwiek przestrzeń możliwa do zagospodarowania słowami na pewno zostanie zapełniona. Cierpię na osobliwą alergię – uczulają mnie i odstręczają nieznośnie lekkie i banalne formuły, które odbieram podobnie jak dźwięk skrobania paznokciami po tablicy.

Małe – wielkie przemyślenia

„Mała księga mądrości Kahlila Gibrana” z założenia mogłaby zginąć w gąszczu ogromnej liczby niewielkich – z reguły – publikacji skupiających się na zbiorach tematycznych cytatów, gdyby nie fakt, iż jest filozoficzną perełką. Zebrane myśli syryjskiego artysty pozbawione są pudrowanej płytkości bądź pretensjonalnej ciężkości stanowiącej właściwość, niestety, wielu przypadkowych i powielanych przesłań. Pieczołowicie dobrane słowa krótszych i dłuższych zapisków trafiają na wrażliwy grunt i rezonują.

Spostrzeżenia Gibrana poza sięganiem po wiele wątków – w niniejszym tomie zawierają uwagi dotyczące między innymi samotności i życia w relacjach  – opierają się także na inspiracjach religijnych. Pisarz, oprócz obyczajowych wnikliwych wniosków, sięgnął zarówno po tradycje sufizmu, jak i wiarę chrześcijańską. Oba systemy znajdują swoje odzwierciedlenie w krótkich opowieściach, których wydźwięk jest uniwersalny i ponadczasowy.

„Gdy inni ludzie śmieją się z ciebie,
możesz litować się nad nimi.
Gdy ty z nich się śmiejesz,
być może nigdy sobie tego nie wybaczysz.
Gdy inni wyrządzają ci zło,
być może zapomnisz o krzywdzie.
Lecz jeśli ty wyrządzisz,
już zawsze będziesz o tym pamiętał.

W istocie drugi człowiek
to twoje najwrażliwsze ja
przyobleczone w inne ciało.”

Ku zadumie

Niewątpliwym atutem przedstawionych mądrości jest właściwość odczytywania poszczególnych sentencji, jak i grup tematycznych, bez znajomości szerszego kontekstu. Po inspirujące słowa warto sięgać choćby ad hoc i z pewnością nawet krótkie, kilkuwersowe maksymy mogą popchnąć ku przemyśleniom.

„Jest przestrzeń
między twoją wyobraźnią
a twoimi osiągnięciami,
a przybyć ją może
jedynie tęsknota.

Raj jest tam,
za drzwiami
w sąsiednim pokoju,
lecz zgubiłem klucz.

Być może tylko zapodziałem.”

Zatem – co powiecie na poniższe?

„Jeśli widzisz tylko to,
co odsłania światło,
i słyszysz jedynie to,
co obwieszcza dźwięk,
to w istocie
nie widzisz
i nie słyszysz.”

Za egzemplarz do recenzji dziękujemy Wydawnictwu:

Komentarze

komentarze