"Cordelia" Winston Graham

Powieści historyczne mają w sobie urok i niepowtarzalny klimat, zwłaszcza jeśli sięgniemy po twórczość autora, który doskonale potrafi oddać realia danego okresu. Winston Graham jest jednym z bardziej znanych brytyjskich pisarzy, więc z chęcią zanurzyłam się w tytuł „Cordelia”. Czy udało mu się uzyskać odpowiedni efekt?

Większość osób kojarzy Winstona Grahama z sagą „Poldark” cenioną w wielu krajach. Już samo to skłoniło mnie do lektury „Cordelii”. Drugim powodem było umiejscowienie akcji w rok 1867. W moim odczuciu wiek XIX jest jednym z najbarwniejszych w dziejach i stanowi idealne tło dla wielu powieści.

O czym jest „Cordelia”?

Kiedy poznajemy tytułową bohaterkę, jest młodą i inteligentną dziewczyną. Pochodzi z wielodzietnej i niezamożnej rodziny, dlatego możliwość wyjścia za Brooka Fergusona zdaje się okazją na poprawę sytuacji materialnej najbliższych. Corderlia szybko orientuje się, że jej życie nie będzie usłane różami. Trafia do domu, gdzie jest wybitnie apodyktyczny teść Federick Ferguson, a także wiecznie chorowity i raczej mało ciekawy mąż Brook Ferguson. Poza codziennymi obowiązkami i trudnościami dochodzi tajemnicza śmierć pierwszej żony Brooka.

Cordelia jest niczym w złotej klatce. Mimo to stara się wzorowo wywiązywać ze swoich powinności i wszystko idzie zgodnie z planem, dopóki na scenę nie wkracza Stephen Crossley – młody i przystojny właściciel teatru. Nawet najgorliwsze postanowienia mogą się złamać w obliczu porywów serca. Którą drogą podąży Cordelia? Czy Brook i Federick zorientują się, co się dzieje? Czy wygra lojalność i wierność wobec męża, czy jednak miłość i namiętność?

Co mnie w niej urzekło?

Zazwyczaj kiedy czytałam powieści obyczajowe z akcją w XIX wieku, były to tytuły, które napisały kobiety. Byłam bardzo ciekawa, jak bardzo odbiega od nich książka obyczajowa stworzona przez mężczyznę. Jakie są moje wrażenia? Z pewnością „Cordelia” wyróżnia się spośród innych tytułów.

Pomimo tego, że główną bohaterką jest kobieta, nie ma typowych długich wynurzeń miłosnych, nie ma wiele sentymentalizmu, ani marzycielskiej nastolatki. Zamiast tego autor prowadzi akcję bardziej rzeczowo i pragmatycznie. Oczywiście znalazło się miejsce na tajemnice i zakazane uczucia, które zresztą w tym tytule są bardzo ważne. Jednak styl Grahama jest nieco twardszy, niż w książkach, jakie do tej pory czytałam. Wątek miłosny jest ukazany w wyjątkowo nieszablonowy sposób.

To bez zwątpienia jeden z największych atutów tej książki i dodaje jej uroku. W książce pojawia się namiętność, dylematy moralne, ale też manipulacje, gry psychologiczne. Jeśli szukacie czegoś nietuzinkowego, być może to jest właśnie tytuł, który powinien zasilić waszą biblioteczkę.

Za książkę do recenzji dziękujemy: