"CHEMIA" - BALANSUJĄC NA GRANICY ŻYCIA I ŚMIERCI, KOCHAJ JAKBY JUTRA MIAŁO NIE BYĆ

„Chemia” to nieszablonowa produkcja wybitnego, polskiego reżysera – Bartosza Prokopowicza, która miała swoją premierę na początku października 2015 i spotkała się z falą pozytywnych opinii odbiorców. Film został zadedykowany Leonowi i Honoracie – dzieciom reżysera. Pomysłodawczynią była zmarła w roku 2012 Magda Prokopowicz – prezes fundacji Rak’n’Roll, której temat śmierci, straty i cierpienia był niezwykle bliski. Produkcja została inspirowana jest wydarzeniami z jej życia, ale jak zastrzegają twórcy – nie jest to film biograficzny, jego scenariusz przemienił się w dramatyczną historię o miłości. Jest to opowieść o losach dwojga młodych ludzi, postawionych w obliczu wyborów, nieustannej walki i ciążącej myśli o nieuchronnym odejściu kogoś bliskiego.

Poznajcie losy Leny (Agnieszki Żulewskiej) oraz Benka (Tomasza Schuchardt’a), których los stawia na przeciwko siebie w najmniej oczekiwanym momencie. Lena dowiaduje się, że zachorowała na raka i postanawia wykorzystać czas, który jej pozostał aby cieszyć się życiem. Rezygnuje pospiesznie z pracy, ale nie decyduje się na podjęcie wskazanego leczenia. Chce sama zaplanować swoje ostatnie chwile życia i cieszyć się jego choćby najkrótszym momentem. Przypadkowo poznaje Benka – dojrzałego mężczyznę, który nie może pogodzić się z samobójstwem ojca. Zrezygnowany i rozczarowany rzeczywistością fotograf – cierpi na samotność. Zarówno Lena jak i Benek, spotykają się na ostrym zakręcie, nie mają nic do stracenia i chociaż może wydawać się to banalne i głupie – zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Wspólnie podróżują, bawią się i kochają, aż wreszcie dziewczyna wyznaje skrywaną wcześniej prawdę o chorobie. Zapewne wielu z nas nie poradziłoby sobie z takim ciężarem – wyrok wydany na jedną osobę, bardzo często diametralnie zmienia życie również i tego człowieka, który postanowił zostać przy boku chorego w tak trudnym czasie. Czy bliskość wystarczy aby pokonać chorobę?

Młoda para wreszcie odnalazła sens życia – miłość, która zostaje wystawiona na próbę. Wydawało się, że wszystko zaczęło nabierać odpowiedniego koloru i blasku, ale życie lubi zaskakiwać. Młodzi postanawiają jednak walczyć o swoje szczęście i wypowiadają wspólnie wojnę chorobie. Lena początkowo nie odczuwa zmian w swoim organizmie, ale z dnia na dzień jej stan się pogarsza, a lekarze dają jej niewielką szansę na przeżycie. Nieoczekiwanie dziewczyna zachodzi w ciążę, co jeszcze bardziej komplikuje jej położenie. Na ile można wycenić ludzkie życie? Lena postanawia zrezygnować z leczenia na rzecz poczętego dziecka. Jej dramatyczna walka jest pełna bólu, cierpienia, wyrzeczeń, słabości, ale przede wszystkim pokazuje wciąż iskrzącą się w głębi serca nadzieję na cudowne wyzdrowienie. Wreszcie się udaje – dziewczyna rodzi zdrową i piękną córeczkę, po czym zaczyna rygorystyczną chemioterapię. Czy uda jej się przeżyć,czy dostanie kolejną szansę na życie w szczęśliwej rodzinie?

„Chemia” to film barwny, pełen zwrotów akcji, humoru i szczęścia. Jest pełen zarówno pozytywnych jak i negatywnych emocji, które wpływają na psychikę człowieka znajdującego się w obliczu zbyt potężnego bólu i śmierci zaglądającej do oczu. Czasami ma się wrażenie jakby bohaterowie żyli tak jak by się nic nie stało i żartowali sobie z raka, a jeszcze innym razem widać jak nie radzą sobie z ciągłym czekaniem na to co nieuniknione. Każdy z nas powinien zastanowić się nad tym jak najlepiej wykorzystać dane nam życie, aby nigdy nie żałować tego, że wcześniej czegoś nie zrobiliśmy, gdzieś nie pojechaliśmy, kogoś nie odwiedziliśmy. Życie ludzkie jest zbyt kruche, słabe i wrażliwe, aby myśleć, że będzie trwało wiecznie. Z tej opowieści płynie jednak bardzo krótkie i proste przesłanie o którym wspomina sam reżyser i z takim właśnie zakończeniem Was zostawiam:

„Chemia jest przede wszystkim filmem o miłości. To opowieść o niezwykłym uczuciu, dojrzewaniu i poszukiwaniu własnej tożsamości. To film dla wszystkich, którzy wierzą, że w życiu najważniejsza jest właśnie miłość”.

Kadry z filmu „Chemia” (2015)