„BEZ GRANIC” – FILM O POWOŁANIU DO NIESIENIA POMOCY

Zachęcam Was dzisiaj do przeczytania krótkiej recenzji wzruszającego melodramatu, który na długo nie daje o sobie zapomnieć. Na ile można wycenić ludzkie życie? Głód, choroby, bieda, skrajne ubóstwo, krzywda, cierpienie. To tylko część z licznych czynników, które wpływają na położenie ludności krajów Trzeciego Świata. „Bez granic” to film w reżyserii Martina Campbell’a z 2003 roku, który po swojej premierze doprowadził do licznych dyskusji i działań na rzecz ludzi głodujących w Afryce. Melodramat o prostym i niezwykle szczerym przesłaniu – zwrócił uwagę widzów z całego świata. Idealnie dobrana kadra aktorska, sceneria i zarys fabuły sprawią, że będziecie do niego wracać kilkakrotnie.

Sarah Jordan (Angelina Jolie) wychodzi za mąż za bogatego i posiadającego poważanie londyńczyka Henry’ego Bauforda (Linus Roache). Ich małżeństwo w pierwszych latach trwania wygląda idealnie – dwoje zakochanych w sobie ludzi, piękna posiadłość i zapewniona stabilizacja finansowa – to przyjemności o których wiele z nas może sobie tylko pomarzyć. Z pozoru wszystko wygląda perfekcyjnie dopasowane, ale w miarę upływu czasu Sarah postanawia coś w sobie zmienić. W trakcie przyjęcia dobroczynnego, jest ona świadkiem publicznego skandalu. Nick Callahan (Clive Owen) z organizacji „Lekarze bez granic” przerywa beztroską zabawę śmietanki towarzyskiej, wyrzucając zebranym, że marnują pieniądze, które uratowałyby życie wielu głodującym dzieciom. Na bal przyprowadza wychudzonego Afrykańczyka, który wzbudza wśród zebranych wzruszenie i litość. Nick Callahan mimowolnie wywołuje ogromny skandal i zostaje brutalnie wyrzucony z przyjęcia. Sarah poruszona do głębi jego odważną postawą, postanawia podjąć spontaniczną decyzję. Pospiesznie wyjeżdża do Etiopii, gdzie stara się nieść pomoc potrzebującym. Okrutna rzeczywistość, która spotyka kobietę wywołuje u niej początkowo strach i zwątpienie. Czy odnajdzie w sobie dość siły aby stawić czoła krzywdzie najmniejszych?

Ludzkie cierpienie z którym spotyka się w trakcie swojego pobytu Sarah jest nie do opisania. W filmie bardzo często widoczne są sceny wychudzonych dzieci do granic możliwości oraz dorosłych, którzy zmagają się z wszelkiego rodzaju chorobami. Prowizoryczne obozy pomocy organizowane przez ludzi dobrej woli – działają zbyt powolnie z braku leków i podstawowych artykułów żywnościowych. Zdesperowana kobieta postanawia za wszelką cenę zacząć pomagać na własną rękę. Organizuje pomoc w transporcie żywności oraz potrzebnych farmaceutyków i zaczyna coraz bardziej angażować się w działalność na rzecz ludności głodującej. Gdy tylko nadarzy się okazja – odwiedza ubogie kraje na całym Globie i stara się wypełniać podjętą misję pomocy choćby najmniejszym, cierpiącym ludziom. Podczas jednej z dalekich eskapad, nieoczekiwanie spotyka kontrowersyjnego lekarza Nick’a, który wywołał skandal na jednym z dobroczynnych przyjęć. Młodzi pozostawieni twarzą w twarz w środku piekła – zbliżają się do siebie. Czy ich miłość przetrwa pomimo dzielących ich kilometrów? Ile są w stanie poświęcić aby być razem?

Film na pierwszym planie ukazuje monstrualny problem głodu, który w miarę upływu lat na terenach przeludnionych i dotkniętych często wojną domową – stale wzrasta. Uderzające sceny odzwierciedlają tylko namiastkę degradacji poszczególnych społeczności krajów cierpiących ubóstwo i konflikty zbrojne. Romans dwojga ludzi, których połączyła wspólna idea niesienia pomocy – nadaje ukazanej historii unikalne zabarwienie. „Bez granic” ogląda się niekiedy ze wstrzymanym oddechem, ponieważ niektóre ze scen szokują i przyprawiają o łzy w oczach. Angelina Jolie oraz Clive Owen zasługują na szczególne uznanie, dzięki ich grze aktorskiej – melodramat staje się niezwykle wiarygodny. Szczerość i prostota filmu uderza najbardziej, dlatego też z czystym sumieniem mogę go polecić każdemu wymagającemu widzowi. Jakie zakończenie będzie miała ta historia? Czy miłość wymagająca wielu wyrzeczeń, zbudowana na niestabilnym gruncie – przetrwa? O tym musicie przekonać się sami.